De VS is weer begonnen (zie datum)met het de race naar 't witte huis. Voor velen een door de bomen het bossituatie. hopelijk met onderstaand artikel wat begrijpelijker;

zingen kan ze niet...

de uitleg:

VS kiesstelsel

Caucussen, primaries, gedelegeerden, conventies, kiesmannen. Het Amerikaanse kiessysteem is knap ingewikkeld.

Ruwweg valt de race in twee delen uiteen. In de winter van het verkiezingsjaar zijn er voorverkiezingen voor de nominatie van de partijen, in het najaar volgt de campagne voor de algemene verkiezingen. De manier van kiezen van de kandidaten verschilt per partij, en soms ook nog eens per staat.

Registratie
Wil een Amerikaan zijn stem uitbrengen, dan zal hij zich eerst moeten inschrijven als kiezer. Hij kan zich laten registreren als Democraat of Republikein, of als onafhankelijke kiezer. Registratie geeft hem de mogelijkheid om deel te nemen aan gesloten voorverkiezingen van zijn partij.

Sommige staten, zoals New Hampshire, houden open voorverkiezingen. Daar kunnen onafhankelijk kiezers bij een van de partijen meestemmen.

Voorverkiezingen
Voorverkiezingen, vanaf januari in elke staat, moeten bepalen wie voor de partijen de kandidaat wordt bij de presidentsverkiezingen in november. Voorverkiezingen kunnen op twee manieren gehouden worden, middels primaries en caucussen. Primaries zijn normale verkiezingen waarbij kiezers in het stemhokje hun stem uitbrengen.

Caucussen zijn lokale stembijeenkomsten, bij mensen thuis of in scholen, kerken of buurthuizen. Mensen 'stemmen' op een kandidaat door hun hand op te steken of in een hoek bij gelijkgestemden te gaan staan. De bekendste caucus is die van Iowa, omdat het de eerste rechtstreekse confrontatie is van de kandidaten met de kiezers.

De uitslag van de Iowa-caucus is vaak onvoorspelbaar. Dit komt onder meer omdat een kandidaat die minder dan vijftien procent van de stemmen krijgt, uit de uitslag wordt gehaald. De aanhangers van die kandidaat kunnen zich dan aansluiten een andere kandidaat, als zij dat willen.

De aanhangers van de tweede keuze mogen op de verweesde partijgangers inpraten om ze over te halen in hun kamp te komen. Hierbij kan overtuigingskracht van gewone burgers dus een belangrijke rol spelen. Het is dus van belang voor presidentskandidaten om bij caucussen zo veel mogelijk - gedreven - aanhangers naar de stembijeenkomsten te krijgen.

De uitslag van een caucus of voorverkiezing verschilt bij de Democraten en de Republikeinen. De Democraten hanteren evenredige vertegenwoordiging, de Republikeinen het winner takes all-principe.

Gedelegeerden
Tijdens de voorverkiezingen moeten de kandidaten zo veel mogelijk gedelegeerden zien te verzamelen. De kandidaat kan per staat een bepaald aantal kandidaten verdienen op basis van de uitslag, de zogenaamde plegded gedelegeerden.

Deze gedelegeerden zijn later in het jaar tijdens de conventies (zie onder) gehouden om in de eerste stemronde op zijn of haar kandidaat te stemmen. Naast plegded gedelegeerden kan een kandidaat per staat ook superdelegates binnenhalen. Dat zijn meestal hoge partij-functionarissen en andere notabelen uit een staat.

De kandidaat die aan het eind van de voorverkiezingen, dit jaar op 3 juni, de meeste gedelegeerden heeft verzameld wint in principe de nominatie van zijn partij. Voor de kandidatuur bij de Democraten moet een kandidaat dit jaar 2025 gedelegeerden bij elkaar sprokkelen, bij de Republikeinen is dat aantal 1191.

Verwacht wordt dat het dit jaar al op 5 februari het geval is duidelijk is wie de kandidaten zijn. Dan is het Super Tuesday en worden er in meer dan twintig staten voorverkiezingen gehouden. Als de nominaties bekend zijn, dan doen latere voorverkiezingen er niet meer toe.

Conventies
In augustus en september worden de kandidaten dan officieel aangewezen door hun partij. De verzamelde gedelegeerden stemmen in de eerste ronde in principe op hun 'eigen' kandidaat. Mocht er na de eerste ronde geen winnaar zijn, dan zijn de plegded gedelegeerden vrij om te stemmen op de kandidaat van hun (tweede) voorkeur.

De laatste halve eeuw is er meestal na de eerste ronde wel een winnaar, maar het is in het verleden meer dan eens voorgekomen dat niemand een meerderheid had. Tientallen stemrondes, soms zelfs meer dan honderd, inclusief vechtpartijen, waren dan het gevolg.

De laatste jaren zijn conventies complete feel good-shows geworden. Er valt inhoudelijk en qua stemrondes niets meer te beleven. Veel grote media voelen er steeds minder voor om de hele driedaagse conventie rechtstreeks uit te zenden.

Algemene verkiezingen
Met de formele nominatie van de kandidaten op de conventies eindigt de eerste fase van het verkiezingsjaar en begint de tweede. Ging het in de voorverkiezingen nog om een robbertje vechten tussen Democraten en Republikeinen onderling, in de algemene verkiezingen hakken de kandidaten van de partijen op elkaar in. En daarbij smijten zij met enorme bakken geld.

Bij de algemene verkiezingen gaat het om het aantal kiesmannen, net als het in de voorverkiezingen om gedelegeerden gaat. Verschil is dat nu er in elke staat, behalve in Maine en Nebraska, geteld wordt volgens het winner takes all-principe. Degene met meer dan vijftig procent van de stemmen, krijgt alle kiesmannen van die staat.

In totaal zijn er 538 kiesmannen te verdelen. Dat aantal komt overeen met de samenstelling van het Congres: honderd senatoren (twee per staat) plus de 435 leden van het Huis van Afgevaardigden, plus 3 voor het District of Columbia. Kiesmannen zijn andere personen dan senatoren en afgevaardigden. De magische grens in het kiescollege ligt op de helft plus één: 270.

Elke staat heeft dus minimaal drie kiesmannen, twee vanwege de algemene vertegenwoordiging en één op basis van het inwoneraantal. Daardoor heeft het dunbevolkte Wyoming drie kiesmannen en het dichtbevolkte Californië 55 kiesmannen.

De strijd in de algemene campagne speelt zich over het algemeen af in enkele staten. Dat zijn altijd staten waar zowel de Democraten als de Republikeinen kans hebben om te winnen. De laatste twee verkiezingen was het vooral spannend in Ohio, Pennsylvania en Florida. Ook dit jaar kunnen die staten waarschijnlijk weer veel bezoek van de kandidaten verwachten.

Campagne voeren in staten waar hoogstwaarschijnlijk de tegenpartij gaat winnen, heeft voor een kandidaat geen enkele zin. Door het winner takes all-principe kan een Democraat geen enkele kiesman verdienen in een overwegend Republikeinse staat, ook al heeft bijvoorbeeld 45 procent van de bevolking op hem gestemd.

Het winner takes all-principe kan ervoor zorgen dat de kandidaat met de meeste stemmen, de popular vote, toch geen president wordt, zoals gebeurde in 2000 met Al Gore. Hij had wel de popular vote gewonnen, maar niet de electoral vote, de meerderheid in het kiescollege, zoals alle 538 kiesmannen bij elkaar genoemd worden.

Dat Gore verloor, kwam doordat het systeem van kiesmannen volkarme staten bevoordeelt. Wyoming telt 0,18 procent van de Amerikaanse bevolking. Maar de drie keismannen zijn wel goed voor 0,56 procent van het totaal aantal kiesmannen. Voor Californië geldt het omgekeerde. Het heeft bijna 12 procent van het aantal inwoners van de VS, maar zijn invloed in het kiescollege is slechts iets meer dan 10 procent.

***

Uw kandidaad kiezen? hier een link die U wijzer maakt

http://www.dag.nl/kieskompas.htm


succes


_______________________