DE TOREN VAN BASEL

DE TOREN VAN BASEL

De toren van Basel, een in 1930 gestichte bank. Is de naam toeval? Lijkt dat niet op de Bijbelse term toren van Babel?
Met een variant op die bekende “andere toren” heeft men — door weinigen opgemerkt — mei 1930 een bank gesticht die genoemd wordt “De Toren van Basel”.

                                                                                                                                Het “Euler Hotel” te Basel.
Tienmaal per jaar, eenmaal per maand, met uitzondering van augustus en oktober, arriveert er een kleine groep welgeklede mensen in Basel, Zwitserland. Zij dragen een klein koffertje en een ‘attachébag’ en checken discreet in in het Euler Hotel, tegenover het Centraal Station. Zij komen van verre steden als Tokio, Londen en Washington voor een regelmatige ontmoeting in de meest exclusieve, geheime en machtige supernationale club ter wereld.
Elk van de ongeveer 12 bezoekende leden heeft zijn eigen kantoor in de club met eigen telefoonverbindingen met hun thuisland. De leden worden bediend door een vaste staf van ongeveer 300 personen, waaronder begrepen chauffeurs, chefs, bewakers, boodschappers, tolken, secretarissen en onderzoekers.
Ook staat hen een briljant documentatiesysteem en een aantal ultramoderne computers ter beschikking, evenals, even buiten Basel, een exclusieve club met tennisvelden en een privézwembad.
Het lidmaatschap van die club is voorbehouden aan een handvol machtige mannen die dagelijks de rentestanden, de beschikbaarheid van kredieten en de geld- en valutacirculatie van hun land bepalen.
Zij omvatten de presidenten van de (particuliere) U.S. Federal Reserve Bank, de Bank van Engeland, de Bank van Japan, de Zwitserse Nationale Bank en de Duitse Bundesbank.
De club heeft voor haar manipulaties 120 miljard gulden ter beschikking en de baten daarvan dekken ruimschoots de kosten.
De plaats waar deze club samenkomt in Basel, is een uniek financieel instituut, genaamd De Bank for International Settlements, de B.I.S. De B.I.S. werd aanvankelijk gevestigd in mei 1930 door bankiers en diplomaten van Europa en de Verenigde Staten om de Duitse herstelbetalingen te regelen, maar ontwikkelde zich mede door hun grote goudvoorraad en de geschikte mogelijkheid om goud in bewaring te geven en te nemen, tot “een bank voor Centrale Banken”, waar de mensen achter de schermen, steeds grotere invloed verwierven.

Paul Volcker is een Democraat, die in 1979 door president Jimmy Carter tot voorzitter van de Federal Reserve werd benoemd. In 1983 werd hij door president Ronald Reagan herbenoemd.
Na de tweede wereldoorlog werd de B.I.S. de voornaamste beheerder van de Europese en Amerikaanse geldwaarden en, achter de schermen, de machtigste en ook de gevaarlijkste ontmoetingsplaats voor bankiers van de Centrale Banken.
En zoals te verwachten was, kwam de leiding in handen van de Amerikaanse Fed. Res. Bank, het orgaan van de CFR met respectievelijk als voorzitter Paul Volcker of Henri C. Wallach op elk Basel weekend, die beiden volgens de gegevens van de brochure “The Insiders” als leden van de CFR genoemd worden.
Tot dusverre was geheimhouding het belangrijkste parool, maar in 1977 werd die anonimiteit tegen de zin van de meeste leden min of meer opgeheven en werd een nieuw 18-verdiepingen hoge torenflat gebouwd, die al spoedig bekend werd als “De Toren van Basel”. Dr. Fritz Leutwiler, de huidige president zowel van de B.I.S. als van de Zwitserse Nationale Bank, zei: “Als het aan mij had gelegen, zou die nooit gebouwd zijn”.
Het nieuwe hoofdkwartier heeft een prima airconditioning en is geheel selfsupporting met inbegrip van een atoombomvrije kluis en kelder, een eigen ziekenhuis en kilometerslange archiefruimten, voorzien van de modernste middelen. “We proberen een compleet clubhuis te verschaffen voor de bankiers, een “huis-ver-van-huis” met alle denkbare comfort en voorzieningen.”
Evenals de Verenigde Naties, de Illuminati en de CFR is de organisatie te vergelijken met een serie “Chinese doosjes”, de één past in de andere, tot men aan de kern komt.
De eerste doos in de bank is de staf van directeuren, afkomstig van de 8 Europese Centrale Banken (Engeland, Zwitserland, Duitsland, Italië, Frankrijk, België, Zweden en Nederland), die bij elk “Bazelweekend” dinsdagmorgens bij elkaar komen.

                                                   De “riyal”, de munteenheid van Saoedi-Arabië.

De leiding onderhoudt contacten met Oost-Europese landen, verschaft de middelen voor de I.M.F. en de E.G. Voor de contacten met de gehele wereld is een andere Chinese doos genoemd, de Groep van Tien of de G-10. Deze heeft eigenlijk elf fulltime leden, vertegenwoordigend de acht Europese Centrale Banken, de U.S. Fed. Bank, de Bank van Canada en de Bank van Japan. Het heeft ook een onofficieel lid, de gouverneur van de “Saudi-Arabian Monetary Authority”. Deze groep komt ook aardig overeen met de belangensfeer van de Trilaterale Commissie.
Deze machtige groep, die het grootste deel van het uitwisselbare geld van de wereld beheerst, ontmoet elkaar op de maandagmiddag na het Bazelweekend. Hier worden de wereldgeldzaken besproken en beslist.

Lord Gordon Richardson leidde de G-10 top de laatste tien jaar.
De binnenste cirkel bestaat uit ongeveer een half dozijn machtige bankiers die de internationale geldmarkt beheersen, te weten Pohl, Volcker en Wallach van de U.S. Fed., Leutwiler van de Zwitserse Nationale Bank, Lamberto Dini van de Italiaanse Bank, Hazuo Mayekawa van de Bank van Japan en de gepensioneerde Lord Gordon Richardson die de G-10 ontmoetingen heeft geleid de laatste tien jaar. Ook hierin herkent men de belangrijkste mensen van de Trilaterale Commissie.
Toen Leutwiler president van de B.I.S. werd in 1982, drong hij er op aan dat geen enkele regeringsfunctionaris tot de Bazelweekends zou worden toegelaten.
Ondanks hun invloed en adviserende stem draagt de B.I.S. in feite geen enkele directe verantwoordelijkheid voor de enorme schuldenlast die de vele landen aan de Westerse bankwereld heeft. De banken zelf dragen het risico, niet de B.I.S. De geheime invloed van deze organisatie is voelbaar, niet herkenbaar. Het niveau van de onderscheiden leden garandeert het geheime karakter ervan.
Een informatie als deze zal in het algemeen weinig bekend zijn, maar elke aandachtige lezer had er kennis van kunnen dragen want ze stond vermeld in “The New Times” in Canada en werd overgenomen door respectievelijk “Harper Magazine” U.S.A. en “The Australian” van 9 januari 1984.
Wat we ons na dit onderzoek, dat nog lang niet volledig is, kunnen afvragen, is: Zou de bankencrisis van 2008 en de daarop volgende crises niet in scene gezet zijn om nog meer macht op de wereldsamenleving te verkrijgen en straks in de chaos van de tijd alle macht aan zich te trekken, om daarna een machtige figuur aan het wereldstuur te zetten: de antichristus, die alles wat God de mens ter redding heeft aangereikt, teniet zal doen???????????

Tags: antichristus, de toren van Basel, Euler hotel, Gordon Richardson, Paul Volcker